Kody błędów w samochodzie są niezwykle przydatne w diagnostyce pojazdów. Od momentu wprowadzenia na rynek globalny OBD II są ustandaryzowane, ale wielu producentów stosuje również własne oznaczenia. Jak odczytywać kody błędów w aucie? Sprawdźcie!
Kody błędów DTC w samochodzie – po co?
W 1996 roku w USA wprowadzono normę OBD II, która od 2000 roku stała się światowym standardem. To przełomowy moment w dziedzinie motoryzacji, który pozwolił na ujednolicenie systemu kodowania błędów w pojazdach.
Kody błędów (DTC – Diagnostic Trouble Code), które są wykorzystywane w diagnostyce pojazdów, określają normy SAE J2012 oraz ISO 15031, tworzące ujednolicony system kodów.
Każdy kod błędu przekazuje informację o tym, z którym elementem w pojeździe występuje problem i jaki jest jego charakter.
Jak odczytać kody błędów w samochodzie?
Kody błędów można odczytać za pomocą obligatoryjnego złącza OBD II oraz za pomocą dedykowanych interfejsów i testerów diagnostycznych.
Zgodnie z normą, system kodowania składa się z pięcioznakowego zapisu, w którym poszczególne litery określają konkretną usterkę.
Pierwszy znak kodu błędu stanowi jedną z poniższych liter:
- P (Powertrain) – układ napędowy.
- B (Body) – nadwozie.
- C (Chassis) – podwozie/układ jezdny.
- U (User Network) – komunikacja sieciowa.
Drugi znak definiuje, kto odpowiada za kod błędu:
- 0 i 3 – kod jest zdefiniowany przez normę SAE/ISO i jest taki sam we wszystkich pojazdach. Dla znaku 3 wyróżnia się dodatkowo poniższe warianty:
- P30xx – P33xx – to kody, które zostały zdefiniowane przez indywidualnych producentów i są zależne od modelu pojazdu.
- P34xx – P39xx – kody są takie same dla wszystkich pojazdów.
- 1 i 2 – kod jest zdefiniowany przez producenta i jego znaczenie jest zależne od modelu pojazdu.
Trzeci znak w strukturze kodu błędu oznacza podgrupę, dotyczącą układu samochodu:
- 0 – usterki ogólne.
- 1 – zasilanie paliwem oraz powietrzem.
- 2 – zasilaniem paliwem oraz powietrzem (dotyczy wtryskiwaczy).
- 3 – układ zapłonowy.
- 4 – emisja spalin.
- 5 – systemy kontroli prędkości oraz sterowania biegiem jałowym.
- 6 – układy wyjścia/wejścia centralnej jednostki sterującej.
- 7/8/9 – układ przeniesienia napędu (skrzynia biegów, sprzęgło).
- A,B,C – dotyczy układu napędów hybrydowych.
Kolejne znaki, tworzące kod błędu, określają jego numer w wykazie, który określa norma.
Należy mieć na uwadze, że niekiedy podstawowy sprzęt diagnostyczny może nie wystarczyć do określenia istoty problemu, dlatego lepiej skorzystać z pomocy mechaników, którzy mają w wyposażeniu profesjonalne urządzenia dedykowane różnym markom samochodowym.
Dwa rodzaje kodów błędów w samochodzie
Kody błędów DTC można podzielić na dwie podstawowe kategorie:
Kategoria A – poważne błędy, które sygnalizuje również zapalona kontrolka check engine, po jednokrotnym uzyskaniu informacji o awarii i zapisaniu kodu błędu w komputerze.
Kategoria B – błędy mniej zagrażające pojazdowi, które są zapamiętywane w postaci kodu przez komputer już po jednorazowym wystąpieniu, ale nie pojawiają się kolejny raz i mogą zostać usunięte. Kontrolka check engine zapali się po dwukrotnym pojawieniu się błędu.
Jak poprawnie interpretować kody błędów w samochodzie?
To dość złożony temat, który wymaga specjalistycznej wiedzy. Mając konkretny kod błędu, nie można przyjmować, że jednoznacznie określa usterkę wybranego elementu w pojeździe i wystarczy go naprawić lub wymienić, aby wszystko wróciło do normy.
Kody błędów DTC w samochodzie można traktować jako wskazówkę, która pokazuje miejsce odczytania błędu, a nie miejsce jego występowania.
Przykład:
P0195 – błąd w układzie napędowy, z kodem usterki zdefiniowanym w normach ISO/SAE, awaria w układzie paliwowym i dolotowym o numerze 95. Sam kod może oznaczać usterkę czujnika temperatury w oleju silnikowym, ale wiele zależy od natury tego błędu, np.: czy zapala się kontrolka check engine, czy też nie.
